donderdag 15 maart 2018

Bericht 14



Afgelopen vrijdag was ik samen met beeldend kunstenaar Francisca Vonck en haar dochter Amber op basisschool WSV in de Watergraafsmeer, Amsterdam.  We werken daar in het kader van het project ‘Modemix’ van de Stichting Kunsteducatie ‘De Rode Loper op School’.

Voor dat project fotografeer ik de creaties die de kinderen maken aan het einde van de tweede les.
(Zie ook Bericht 6.) Maar vrijdag was het de eerste les en daar was ik ook bij omdat het leuk is te zien wat er gebeurt en om de sfeer op de school en in de klas te proeven.

Twee klassen van dertig kinderen in de leeftijd van 8 jaar. Ja, dertig kinderen en één leerkracht!  
Slimme kinderen, stille kinderen, druktemakers, uitslovers en meer types zitten er in zo’n groep.
Als juf of meester zal je daar elke dag maar mee te maken hebben:  orde houden, afspraken maken, om stilte en concentratie vragen, kinderen corrigeren en stimuleren en dan ook nog zorgen dat het leerproces van elke leerling goed verloopt.  Bijsturen als dat nodig is en dit alles natuurlijk ook bespreken met ouders en het team. Heel wat als je daar voor staat, bedacht ik me, toen ik het allemaal zag.

‘Zo zou eigenlijk elke les moeten zijn,’ zei de juf van de tweede groep tegen mij nadat we een uur bezig waren geweest. ‘Dit kunnen ze allemaal en ze hebben allemaal twinkelende ogen. Ook leerlingen die niet sterk in leren zijn, of onzeker zijn over zichzelf, kunnen dit.’
‘Dat begrijp ik,’ antwoorde ik. Maar hoe doe je dat? Of beter gezegd: hoe zou het moeten?
Er zijn veel onderwijsrichtingen zoals Dalton, Montessori, Jenaplan, Freinetscholen. Maar wat als je een kind bent dat er niet inpast? Of als je daar als leerkracht niet inpast?
We kwamen er niet uit, maar ik begreep dat ze zich dat afvroeg.

Toen ik wegging en mijn jas in de docentenkamer ophaalde, was daar een leerkracht die hartige taartjes versierde met waterkers. Hij bleek met kleuters te werken en aangezien die vrijdagmiddag niet op school waren, leerde hij in die uren kinderen koken en bakken. En samen opeten natuurlijk.
‘Ik wil graag dat het goede mensen worden,’ zei hij. ‘En daarom is dit heel erg nodig. Net zo nodig als wat jullie in de klassen doen.’

Kijk, daar gaat het natuurlijk om in het onderwijs: dat het goed mensen worden!




Geen opmerkingen:

Een reactie posten

20. Musea en mbo’ers

  Toen ik nog les gaf op de modeafdeling van het ROC van Twente vond ik het altijd belangrijk om met leerlingen naar musea te gaan. Natu...