Bericht 17

Vorige week deed ik samen met collega Dirk-Jan Kortschot aka De Hoedenmaker de beoordeling van de derdejaars voor de vakken textielvormgeving en hoeden maken. En druk zijn ze geweest, de twaalf leerlingen die de opleiding ‘creatief vakman textiel’ volgen op SintLucas in Boxtel. De opdracht bestond uit het ontwikkelen van een textielcollectie en het maken van een hoed naar aanleiding van die collectie. Natuurlijk was er de gebruikelijke spanning bij de leerlingen. Heel logisch is als je je werk moet presenteren op een professionele manier.

Feedback geven en krijgen is een onderdeel van het programma en mij viel weer eens op hoe duidelijk ze dat naar elkaar deden als er een presentatie was geweest. Altijd vanuit een opbouwende en positieve gedachte.  Als dat is gebeurd,  kan de docent zijn mening zeggen en die is vaak een vervolg op de opmerkingen die al gegeven zijn.

Voor mij was het een groot feest om de afgelopen twee periodes aan deze klas les te geven. Textiel is uiteindelijk mijn grote liefde, meer nog dan mode heb ik de laatste jaren gemerkt. Ik had mooie, heldere en soms indringende gesprekken met ze tijdens het proces. De energie die er op bepaald momenten in het klaslokaal hing,  was aanstekelijk en vandaaruit ontstonden prachtige producten.
Inspirerend was het zeker, en niet alleen voor hen!

Zo ontwierp Laura Knüwer vanuit het modelabel ‘Min Wu’ een collectie waarbij kleurverloop en insnijdingen de uitgangspunten waren. Dit resulteerde in een hoed gemaakt van een plaat beschilderd foam die door insnijdingen en een 

draaiing de uiteindelijke vorm kreeg.

De collectie ‘Plato’s Atlantis’ van Alexander McQueen uit 2010 was voor Eveline van Dael het uitgangspunt om een collectie te ontwerpen waarin pailletten een grote hoofdrol spelen.

Lotte Kuilboer ontwierp voor het modelabel ‘Rodarte’ de collectie ‘QingTing’ waarbij vleugels van de libelle het uitgangpunt waren. Ze liet een vleugel laseren en plaatste deze op een ‘oog’ wat een bijzondere hoed opleverde.

Als verrassing kreeg ik van haar een kleine libellevleugel die ze ook als proef  had laten maken en die ik erg mooi vind. De vleugel hangt nu voor het raam van mijn werkkamer.

Een mooi aandenken aan een prachtige tijd waar ik erg van heb genoten.

Bericht 16

Afgelopen vrijdagavond presenteerde ik mijn ‘Overstap’ tijdens een Catch-avond in het Kunstenlab in Deventer.  Catch is een verrassende en dynamische avond vol leuke, opvallende en interessante sprekers van binnen en buiten Deventer die zich presenteren aan de hand van twintig afbeeldingen in zes minuten en veertig  seconden. Het dwingende format van twintig slides van elk twintig seconden zorgt ervoor dat de presentaties catchy, creatief en to-the-point zijn, en soms ook hilarisch.

Creatieve professionals met bijzondere verhalen en vernieuwende concepten krijgen het podium. Iedere spreker licht een tipje van de sluier op van zijn of haar fascinaties, inspiratiebronnen en drive. Juist die elementen zorgen voor een klik met de  toeschouwers. Deelnemers en een groot deel van het publiek  komen uit de wereld van design, architectuur, fotografie, kunst, muziek en andere creatieve gebieden.

Vrijdagavond gingen de presentaties onder andere over:

- lichtontwerpen voor popconcerten (lichtontwerper Freek Ros)

- oude boeken en de waarde daarvan (conservator Atheneumbibliotheek Suzan 
  Folkerts)

- grafisch vormgeving met de hand en met de  computer (grafisch ontwerper 
  Astrid Janse)

- kunst in de gemeenschap  van een klein Zwitsers dorp (beeldend kunstenaar  
  Curdin Tones)

- fotografie en zang (fotograaf Femke Teussink)

Ik beet het  spits af van de avond en vertelde over het hoe en waarom van mijn Overstap met als titel: ‘Van de IJssel naar de Amstel’. Alles wat belangrijk voor me is en was, kwam als beeld voorbij:

Niet bang zijn om een stap te zetten.

Mijn liefde voor textiel die al jong is begonnen.

Mijn werk in het onderwijs en als beeldend kunstenaar.

Mijn grote wens om een tentoonstelling samen te stellen van dierbare kledingstukken die vluchtelingen meenamen op hun vlucht uit het land waar ze weg moesten.

Mijn fotoblog Getting Grip waarop ik dagelijks een foto zet.

Mijn persoonlijke ervaringen rondom dood, liefde en poëzie.

Mijn blog Overstap waarin ik mijn verandering naar een nieuwe werksituatie beschrijf.

De vervuilende kledingindustrie en de veranderingen die daar noodzakelijk zijn.

Mijn Catch eindigde met mijn visitekaartje en mijn opvatting dat je mee moet met de stroom die leven heet, dat je soms radicale stappen moet zetten om verder te komen, en dat dat  veel kan opleveren.

Natuurlijk voelde ik me wat gespannen aan het begin, maar ik vertelde mijn verhaal vol enthousiasme. In de pauze en na afloop kreeg ik positieve reacties en ontstonden er mooie gesprekken.

De Catch-avonden die ik als bezoeker heb bezocht,  waren altijd vol inspiratie en ze gaven me stof tot nadenken. Ik vraag me af of iets dergelijks in Amsterdam gebeurt? Misschien een idee om op door te denken? En dan natuurlijk het liefst samen met een groep enthousiaste mensen.